Tula tungkol sa Bayan

Tula tungkol sa Bayan "Ang bayan ay maaaring isang bansa o teritoryo. Madalasan na bayan ang ating tawag sa ating lugar ng kapanganakan, ating naging tirahan, o lugar na gustong mapuntahan.Ang pagiging makabayan o pagmamahal sa bayan ay ang pagiging deboto at paglilingkod para sa kabutihan ng nakakarami na nakatira dito.Basahin ang mga halimbawa ng tula tunkol sa bayan sa ibaba.Kung nais mong magsumite ng sarili mong tula tungkol sa bayan, makipag-ugnayan sa amin dito.

Talaan ng NilalamanAng PamaypayPanuobAng PamaypayAng lahat at lahat sa Sangkatauhanay may kanya-kanyang uri’t kalagayan,may ibig sabihin ang lahat ng bagayna abot ó hindi ng damdam at malay,ang panyo’y may lihim sa nagiibigangaya ng bulaklak at mga halaman,itong abaniko’y isang kasangkapangpangdagdag sa puso ng init at buhay.Sa Aklat ng Puso’t Aklat ng Paggiliwyaong abaniko’y may ibig sabihin,may sariling uri’t sariling tuntuninmay sariling layon at sariling lihim,sa Talatingigan ng mga Damdaminang wikang Pamaypay ay tuwa’t hilahil,palad at tagumpay, at kung kukurui’ytaga pamalita niyong bukas natin.Kalihim ng Puso’t Patnubay ng Palad,ngiti ng liwayway sa likod ng ulap,sa gitna ng buhay ay “isang watawatna kulay lungtiang pakpak ng pangarap,sagisag ng hinhin ng mga mapalad,baluti ng mga babaeng banayad,kublihan ng mukhang maramot maglagakng masayang ngiting yaman ng panulat.Isang kasangkapang gamit ng babaeat kung magkaminsa’y pati ng lalaki,bibig na malayang nakapagsasabing oo at hindi ng sama at buti,isang kasangkapang sa nagsisikasi’ypapel at panulat, gayuma’t buhawi,sangla ng pag-ibig, na namamayanisa lahat ng pusong bihag na parati.Ang bawa’t ikilos ng isang pamaypayay may isang wika, uri t kahulugan,parang isang aklat na nagsasalaysayng hirap at tuwa, ng aliw at panglaw;kung iyong dalasin ang mga paggalawang ibig sabihin: Kita’y minamahal;kung biglang isara: Ako’y nasusuklam,huwag nang lumapit at nang di magdamdam.Yaong abanikong idampi sa labi,ang ibig sabihi’y Ikaw ang lwalhati,kung minsang itago’y Hindi maaariang iyong pagkasi’t ang sa pusong susi’yhawak na ng isang pangarap kong lagi,at kung pisil-pisil ng mga daliri’y:inaantay kita’t ang ama kong Hari’ywala at sa monte’y nagbakasakali.Kung kagat ang borlas Ako’y nahahapisdahil sa ginawang sa ati’y paglait,kung buksang marahan Huwag kang manganibat ang ating ulap ay magiging langit,kung buksang pabigla Sila’y nagagalitdahil sa sulat mong kanilang nalirip,kung biglang ilaglag Si Kulasa’y bwisitat siyang nagsumbong nang tayo’y magniig.Idampi sa pisngi Huwág kang matulogat sa sine Luna, kami ay papasok,idampi sa dibdib Ako’y nagseselosdahil sa kasamang tila lumuluhog,kung biglang ipukol Sa iba ibuhosang iyong pagsinta. Ikaw’y pahinuhod!.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .Itong abaniko’y Dila sa Pag-irog,Talatang may dusa, kamanyang, kampupot.PanuobHayan ang makata. Haya’t umaawitng mga kundimang pang-lupa’t pang-langit,hawak ang kudyaping malambing ang tinigat pinangsasaliw sa ligaya’t sakit.Kung siya ay sino? Iyan ang makatangang tula’t tulain ay matalinghaga,mga lungkot, dusa, daing, hirap, luha,Galit, sumpa’t lambing ang puso at diwa.Ang kanyang tulai’y sing-lambot, sing-linawng tubig sa wawa, sa sapa’t batisangBalana’y sumimsim sa tamis na taglay.Hayan ang makata. Kayó ang magsabiKundi siya’y dapat na Dangal at Puriat maging putong pa ng Wikang sarili.What’s your Reaction?+1 0+1 1+1 0+1 0+1 0+1 0+1 0 Facebook Twitter" - https://www.affordablecebu.com/